Μία από τις πιο συχνές ερωτήσεις που μου κάνουν στις ομιλίες μου είναι το τι βλέπω, ούσα τυφλή, και αν οι άνθρωποι με οπτικές βλάβες βλέπουν μαύρο.
Θα ξεκινήσω απαντώντας το δεύτερο ερώτημα και θα πω πως όχι απαραίτητα! Κατ’ αρχάς ένας άνθρωπος που δεν είχε την αίσθηση της όρασης ποτέ στη ζωή του δεν μπορεί να ξέρει τι είναι το μαύρο για να μας απαντήσει αν αυτό είναι που βλέπει ή όχι.
Στην πραγματικότητα, μια πιο ακριβής απάντηση θα ήταν πως τα ολικά τυφλά άτομα δε βλέπουν τίποτα. Ούτε μαύρο ούτε άσπρο ούτε σκοτάδι ούτε φως! Αν το τίποτα έχει χρώμα, τότε ναι, ίσως και να ήταν αυτό που ονομάζουμε μαύρο.
Όταν, όμως, αναφερόμαστε σε τύφλωση, δεν εννοούμε οπωσδήποτε αυτήν τη συνθήκη. Ένα τυφλό άτομο θα μπορούσε, ανάλογα και με την πάθησή του, να βλέπει:
Μαύρο. Σκοτάδι.
Πάρα πολύ θολά, σαν ομίχλη ή σαν να κοιτάζει πίσω από ένα θολό τζάμι.
Εικόνες σαν τα χιόνια της τηλεόρασης.
Αφηρημένες εικόνες, σκιές, όγκους, φιγούρες.
Μόνο φως και σκοτάδι.
Καμιά φορά ίσως ξεχωρίζει και χρώματα.
Στην ουσία αυτό που λέμε τύφλωση είναι η μη λειτουργική όραση κι όχι οπωσδήποτε η απουσία όρασης. Η όραση, δηλαδή, που δεν είναι ικανοποιητική για το άτομο, που δεν του επιτρέπει να βασίζεται σε αυτήν του την αίσθηση για να αυτοεξυπηρετηθεί.
Και, για να απαντήσω και στο πώς βλέπω εγώ προσωπικά, η δική μου όραση αυτήν τη στιγμή μου επιτρέπει να αντιλαμβάνομαι μόνο φως και σκοτάδι. Δεν μπορώ να διακρίνω σκιές ή φιγούρες ούτε χρώματα. Αυτό που βλέπω είναι μια θολή ομίχλη.
Το είχες σκεφτεί; Γράψε μου στα σχόλια.
Χριστίνα Σαρρή,
ψυχολόγος – ειδικευόμενη ψυχαναλύτρια,
εκπαιδευμένη στη συμβουλευτική της χρόνιας νόσου και της αναπηρίας,
συγγραφέας, ομιλήτρια & δημιουργός περιεχομένου για θέματα τυφλότητας
