Είναι αλήθεια πως στους φεμινιστικούς χώρους και σ’ αυτούς που ασχολούνται με ΛΟΑΤΚΙ+ ζητήματα έχω αισθανθεί, ως άτομο με οπτική βλάβη, το θερμότερο αγκάλιασμα, τη μεγαλύτερη αποδοχή και συμπερίληψη από οπουδήποτε αλλού. Στις περισσότερες απ’ αυτές τις σελίδες, αφουγκράστηκαν το αίτημά μου για πρόσβαση και συμπερίληψη από την πρώτη στιγμή και, πλέον, οι δημοσιεύσεις που περιέχουν εικόνες περιλαμβάνουν και περιγραφές των εικόνων αυτών.
Αν και είναι αρκετές οι σελίδες κι οι ομάδες στις οποίες αυτή η τακτική τείνει να είναι ο κανόνας, δυστυχώς, όπως σε πολλούς άλλους τομείς της ζωής των αναπήρων, έτσι και σ’ αυτόν δεν παύουν να υπάρχουν εμπόδια. Δεν είναι λίγες οι φεμινιστικές σελίδες που γνωρίζω, διότι σίγουρα υπάρχουν κι άλλες που δε γνωρίζω, οι οποίες αγνοούν συστηματικά την ανάγκη μου για προσβάσιμες δημοσιεύσεις. Αν και έχω κάνει αισθητή την παρουσία μου σε πολλές απ’ αυτές, ζητώντας επανειλημμένα περιγραφές των εικόνων, συνήθως είναι οι ακόλουθοι των σελίδων, κι όχι η διαχείριση, αυτ@ που αναλαμβάνουν να βοηθήσουν, όταν και αν έχουν την καλή διάθεση. Εγώ, όμως, δε ζητάω βοήθεια. Ζητάω πρόσβαση και συμπερίληψη!
Αποκορύφωμα κι αφορμή γι’ αυτό μου το κείμενο στάθηκε η αδιαφορία που εισέπραξα χθες από μια φεμινιστική σελίδα, την οποία έχω “ενοχλήσει” ουκ ολίγες φορές για το συγκεκριμένο ζήτημα. Ζήτησα για πολλοστή φορά να προστίθενται περιγραφές στις εικόνες, κι η απάντηση που δέχτηκα ήταν: “Γράψτε εσείς μια περιγραφή και θα την επικολλήσουμε στο αρχικό post”. Τους εξήγησα πως δεν μπορώ να βοηθήσω, αφού έχω οπτική βλάβη, και πως στην ουσία η περιγραφή θα έπρεπε να γραφτεί αρχικά για μένα την ίδια που την ζήτησα, αλλά και για όσα άλλα μέλη με οπτική βλάβη πιθανόν ακολουθούν τη σελίδα. Εντέλει το μόνο που εξέλαβα ήταν ένα ξερό like στην απάντησή μου. Καμιά περιγραφή, καμιά συγγνώμη, καμιά διάθεση συνεργασίας!
Θλίβομαι που εισέπραξα τέτοια αδιαφορία από μία σελίδα που, κατά τ’ άλλα, αγωνίζεται για ισότητα. Την άγνοια την κατανοώ, την αδιαφορία, όμως, όχι. Αν θέλουμε έναν κόσμο ισότητας, αδερφές μου, πρέπει να φροντίσουμε να είναι και συμπεριληπτικός προς όλ@ μας! Ο φεμινισμός που αφορά μόνο τις cis, ετεροφυλόφιλες, λευκές, μη ανάπηρες γυναίκες δεν είναι φεμινισμός. Βρείτε άλλο όνομα γι’ αυτήν την παρωδία που αφορά μόνο τις λίγες, τις προνομιούχες. Τέτοιο φεμινισμό δεν τον θέλουμε.
Είναι θετικό το γεγονός πως στις περισσότερες φεμινιστικές σελίδες διαβάζω συχνά για ζητήματα που αφορούν σε πρόσφυγ@ και μετανάστ@, μαύρ@, ΛΟΑΤΚΙ+, εκδιδόμεν@, τοξικοεξαρτημέν@ κλπ. Θα ήθελα, όμως, να αρχίσω να διαβάζω συχνότερα και για ανάπηρ@.
Ωστόσο, σημασία δεν έχει τόσο απλώς και μόνο το να αναφερόμαστε στ@ ανάπηρ@, όσο το να δείχνουμε έμπρακτα την αποδοχή μας και τη διάθεση για συμπερίληψη. Διαφορετικά, λυπάμαι που το λέω, όλα τ’ άλλα είναι να ‘χαμε να λέγαμε.
Δε μου λέει τίποτα το να μας συμπεριλάβετε σε μια αφίσα ή ένα φεμινιστικό σύνθημα στις 8 Μαρτίου, αν εγώ έχω ζητήσει επανειλημμένα να κάνετε κάποιες, θεωρητικά αυτονόητες, πράξεις συμπερίληψης στους χώρους όπου κινούμαστε, κυριολεκτικά και μη, ψηφιακά και μη, κι εσείς με αγνοείτε πανηγυρικά.
Αν για εσάς είναι αγγαρεία και χάσιμο χρόνου το να προσθέτετε περιγραφές στις εικόνες για να καθίστανται προσβάσιμες σε τυφλ@, υπότιτλους και περιγραφές ήχων στα βίντεο, ώστε να μπορούν να τα παρακολουθήσουν και κωφ@, να ορίζετε ως τόπο συνάντησης των μελών σας μέρη χωρίς σκάλες ή μέρη που διαθέτουν ράμπες, ανελκυστήρες κλπ, πώς έχετε την απαίτηση μετά από τα προνομιούχα μέλη της κοινωνίας, τους άντρες, να σεβαστούν τις γυναίκες, τις ανάγκες μας και το δικαίωμά μας στην ισότητα; Ή μήπως μας εγγυάστε πως αν καλυφθούν οι δικές σας ανάγκες, των προνομιούχων, δηλαδή, γυναικών, θα φροντίσετε εκ των υστέρων και για τις δικές μας; Πώς και γιατί εμείς να πιστέψουμε κάτι τέτοιο; Για ποιο λόγο ως τότε να αισθανόμαστε, και να είμαστε, παραγκωνισμέν@;
Ο φεμινισμός πρέπει να είναι διαθεματικός και να καλύπτει ολόκληρο το φάσμα της ανθρώπινης ποικιλομορφίας. Μας αφορά όλ@ και καμία / κανέν@ δεν περισσεύει! Εύχομαι να αρχίσουμε να βλέπουμε κι άλλες φεμινιστικές σελίδες, ομάδες και οργανώσεις να ενδιαφέρονται να γίνουν συμπεριληπτικές. Ο κόσμος ανήκει σε όλ@ μας. Δεν είναι θέμα ευαισθησίας, είναι δικαίωμα!
Στους αγώνες που δίνουμε καθημερινά είμαστε όλ@ απαραίτητ@!
Ο κόσμος ισότητας που οραματιζόμαστε μας χωράει όλ@!
Καμία μόνη, κανέν@ μόν@!
Χριστίνα Σαρρή